Bundan önceki konuda müziğimizdeki tabakhaneye gübre yetiştirmekten mütevellit seri üretim sancılarından bahsetmiştim.Piyasa şarkıcıları sanki rekor kırma acelesi varmışçasına 6 aylık periyotlarla yeni albümler çıkarıyorlar.Sözler,müzikler o denli berbat bir hale gelmiş durumda ki,7 yaşındaki çocuklar bile dinlerken anlam veremiyor.Son zamanlarda “Büyüt İstersen” diye bi şarkı sağda solda çalıp duruyor dikkat ettiyseniz.Neyi,niye,kime,neye göre büyütelim diye sormadan edemiyorum tabi bu şarkıyı her duyduğumda.

Düşünüyorum da 70‘lerde rockerlar da sürekli albüm çıkarıyordu.Ama işler o zamanlar daha farklıydı.Sürekli yazan bir yazarın kaleminin daha da kuvvetlenmesi gibi,o üstadların da müzikleri kuvvetleniyordu.En basitinden herkesin anlaması sebebiyle Beatles‘ı bu konuya alet edebiliriz.Hafiften popa kaçan rock tarzlarıyla nerdeyse herkesin gönlünü fethetmişti bu muhteşem İngilizler.Her Allah’ın günü bu adamların albüm çıkardığını kim inkar edebilir?

Ama 1940 yılında doğan öyle bir manyak doğdu ki,herkesten daha üretkendi.Bu tarihi verdiğimde bazılarınız Frank Zappa dediğimi muhtemelen hemen anlayacaklardır.Müziğin en altın yılları olan 70′ler ve 80′lerde 40 küsür tane albüm çıkarmıştır bu adam.Seri üretim tarzı diyebiliriz.Ama her albümde daha da kalitesi artan bir seri üretim.Bitmek tükenmek bilmeyen bir enerji ve her rockerın olmazsa olmaz özelliği çılgınlık.Bir keresinde Almanya’da konser verirken seyircilere zorla “Heil Hitler” dedirten bu adam,bu cümleyi duyduktan sonra “Sizin gibi Nazi piçlerine konser vermem” deyip sahneyi terketmiş.Böyle deneyimler adeta her rockerın olmazsa olmazıdır.70′ler güzel zamanlardı tabii.Aşırılık yapmayanı dövüyorlardı.Yeri doldurulamaz 52 yıllık bir hayattan sonra Frank babamız 1994 yılında prostat kanserinden dolayı hayata veda etti.

Şu an elimde iki Frank Zappa albümü var.Biri “Over-Nite Sensation“,diğeriyse “We’re Only in it for the Money“.Üstadımızın ağır basan mizahi yönünü daha çok sevmemden dolayı daha geyik albümü We’re Only in it for the Money’den bahsetmek istedim.

Zappa’nın 1968 yılında çıkan 3. albümü olan bu eser,sanatçının ne kadar geyik bir müzisyenlik hayatı yaşayacağının bir göstergesi adeta.19 şarkıdan oluşuyor ve ileride de her zaman yapacağı gibi deneysel melodilerle uğraşmayı tercih etmiş.Albümün başlangıcı gerçekten garip geldi.Karşılaştığım en garip 5 albüm introsu arasına rahatlıkla girebilir.”Are You Hung Up?-Telefonu Kapatır Mısın?” isimli bazı insanların takıntısı olan telefonu son olarak kapatma diyaloğuyla başlıyor albüm.Ardından bunun gibi garip şeyleri şarkıların arasına sıkıştırmaktan kaçınmamış Zappa.Özellikle beni çarpan parçalarının Who Needs the Peace Corps?,Concentration Moon ve What’s the Ugliest Part of Your Body? olduğunu söylemeliyim.

Albüm öyle bir bağımlılık yaptı ki üzerimde,her gün en az bir kere dinliyorum.Ruhumu ve bünyemi zinde tutuyor.Kefir mefir hikaye.Her eve bir Frank Zappa lazım.

MUHTEVİYAT : 1.Are You Hung Up? (1:24) , 2.Who Needs The Peace Corps?(2:34) , 3.Concentration Moon (2:22) , 4.Mom & Dad (2:16) , 5.Telephone Conversation (0:49) , 6.Bow Tie Daddy (0:33) , 8.Harry, You’re a Beast (1:21) , 9.What’s The Ugliest Part Of Your Body? (1:03) , 10.Absolutely Free (3:24) , 11.Flower Punk (3:03) , 12.Hot Poop (0:27) , 13.Nasal Retentive Calliope Music (2:03) , 14.Let’s Make The Water Turn Black (2:01) , 15.The Idiot Bastard Son (3:19) , 16.Lonely Little Girl (1:10) , 17.Take Your Clothes Off When You Dance (1:33) , 18.What’s The Ugliest Part Of Your Body? (Reprise) (1:02) , 19.Mother People (2:26) , 20.The Chrome Plated Megaphone Of Destiny (6:25)

Yerinizde Olsam Bu Albümü Burdan İndirirdim.

Yazı bittiğinde “Hamster Theatre – Les Funfs” çalıyordu.

Bu yazılar da üsttekini andırıyo gibi

• Leopar Desenli Taytların Dönüşü
• Gillette Fark-ı Titreşim Original Soundtrack
• Борщ – Паразiта кусок (2006)
• This Is Spinal Tap (1984)
• Emir Hot – Sevdah Metal (2008)